Ο Έβρος Μετά τον Πόλεμο «Το ματωμένο ποτάμι».

 

Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Έβρος ποταμός υπήρξε το κυριότερο πέρασμα για τους πολίτες κυρίως της Θράκης που κατέφευγαν  στο Κάιρο της Αιγύπτου όπου βρισκόταν η εξόριστη κυβέρνηση. Οι περισσότεροι πολίτες παρέμειναν στην περιοχή και αντιμετώπισαν τις νέες συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, ενώ άλλοι  πήραν τα βουνά με σκοπό την αντίσταση είτε λόγω  ιδεοληψίας είτε επιβίωσης είτε λόγω ερωτικών περιπετειών  -κυρίως από γυναίκες – κ.ά. Ωστόσο στο βουνό κατέφυγε   και ένα μεγάλο μέρος πολιτών  του κοινού ποινικού δικαίου.    

«Το ματωμένο ποτάμι».

Κατά την περίοδο  της εχθρικής κατοχής πολλοί Έλληνες «αναγκάστηκαν» να αναχωρήσουν από την Ελλάδα. Οι περισσότεροι ήταν εύποροι ή στρατιωτικοί  οι οποίοι ήθελαν να μεταβούν στη Μέση Ανατολή. Αρκετοί από αυτούς με καταγωγή από τη Θράκη πέρναγαν στην Τουρκία μέσω του ποταμού Έβρου και στη συνέχεια  μετέβαιναν   στο Ελληνικό Προξενείο Αδριανούπολης, το οποίο μεριμνούσε για την προώθησή τους  στη Μέση Ανατολή.  Το πέρασμα του ποταμού Έβρου γινόταν  συνήθως από λεμβούχους οι οποίοι  ήταν οργανωμένοι στην Ελληνοαγγλική υπηρεσία. Ωστόσο στην περιοχή υπήρχαν και άλλοι λεμβούχοι οι οποίοι  ασχολούνταν  με όλα τα είδη του λαθρεμπορίου.

Ο Χρήστος…, η σύζυγος του Δέσποινα…, ο Γιώργος… από το Σουφλί και ο Αλέκος… από τις Φέρες εφοδιασμένοι με ταυτότητες  από την Εθνική Οργάνωση Σουφλίου  αποφάσισαν να περάσουν στην Τουρκία μέσω του ποταμού Έβρου.  Την 15^η Φεβρουαρίου 1943 ο λεμβούχος Κωνσταντίνος… πληροφορούμενος ότι οι ως άνω πολίτες επιθυμούσαν να  αναχωρήσουν για την Τουρκία,  επισκέφτηκε την οικία του Χρήστου… και προθυμοποιήθηκε να τους περάσει αυτός στην Τουρκία.  Αφού  συμφώνησαν,  αναχώρησαν από το Σουφλί για το χωριό Λαγυνά. Την  21^η προς 22^α  Φεβρουαρίου τα μεσάνυκτα αναχώρησαν από το χωριό,  για να περάσουν τον ποταμό Έβρο. Έκτοτε ο Χρήστος και οι υπόλοιποι  εξαφανίστηκαν χωρίς να δώσουν   σημεία ζωής.

Κατά τον ίδιο τρόπο τα μεσάνυχτα της  14^ης Μαρτίου 1943 οι Αναστάσιος…, Αθανάσιος…, και άλλα οκτώ άτομα από τις Φέρες  αναχώρησαν με τον Κωνσταντίνο, για να περάσουν τον ποταμό Έβρο...  Κατά τη διάρκεια της διαδρομής διαπιστώθηκε ότι ο Κωνσταντίνος…  τους οδηγούσε στο χωριό Λαγυνά και όχι στο προσυμφωνημένο  πέρασμα του ποταμού. Στη μέση της διαδρομής και χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο ο Κωνσταντίνος τους εγκατέλειψε.   Η ομάδα των πολιτών  αναγκάστηκε όλο το βράδυ να περιπλανάται στο χωριό προς αναζήτηση της οικίας του Κωνσταντίνου….  Την επομένη το πρωί βρήκε το σπίτι αλλά και τον Κωνσταντίνο…, ο οποίος αντικρίζοντας τους  άλλαξε τη συμφωνία. Ζήτησε να του προκαταβάλουν την αμοιβή της διαπέρασης και να μην μεταφέρουν αντικείμενα και χρήματα που ήταν αξίας μεγαλύτερης των  50.000 χιλιάδων δραχμών – παλιά ή νέα (κατοχικά) χαρτονομίσματα-  με τη δικαιολογία ότι δεν το επιτρέπουν οι τουρκικές αρχές.  Επιπλέον, ζήτησε από την ομάδα να του δώσουν  δύο ταυτότητες σε περίπτωση που γίνουν αντιληπτοί και κυνηγηθούν από τους Γερμανούς. Μάλιστα, για να τους πείσει, τους υπέδειξε τις ταυτότητες των ως άνω εξαφανισμένων, δηλαδή του Χρήστου…, της Δέσποινας…, του Γιώργου… από το Σουφλί και του Αλέκου… από τις Φέρες.  Περί την χαραυγή της  15^ης Μαΐου 1943 αναχώρησαν  και έφθασαν στον ποταμό. Πέρασαν στο τουρκικό έδαφος και ενώπιον της τουρκικής συνοριακής φρουράς διαπιστώθηκε ότι δε ρωτήθηκαν από αυτούς για την ποσότητα των αντικειμένων και χρημάτων που κατείχε έκαστος.   Στη συνέχεια όλοι μαζί μεταφέρθηκαν από τους Τούρκους συνοριοφύλακες στην περιοχή Μακρά Γέφυρα για περεταίρω καταγραφή των προσωπικών στοιχείων τους  ενώπιον της διοίκησης και  του Τούρκου Λοχαγού. Ο Τούρκος λοχαγός ζήτησε τα νομιμοποιητικά έγγραφα, για να τους καταγράψει στο σχετικό βιβλίο. Σε ένα μέρος του βιβλίου αναγράφονταν τα στοιχεία και σε άλλο μέρος επικολλούνταν η φωτογραφία του κάθε ταξιδιώτη. Αρκετά μέλη της ομάδας των πολιτών γνώριζαν τον Χρήστο…, την σύζυγό του Δέσποινα…, τον Γιώργο… από το Σουφλί και τον Αλέκο… από τις Φέρες και διαπίστωσαν με έκπληξη ότι δεν είχαν καταγραφεί στο βιβλίο. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη γενικότερη συμπεριφορά του λεμβούχου Κωνσταντίνου… και το γεγονός ότι  οι Τούρκοι συνοριοφύλακες δε ρώτησαν πόσα χρήματα και αντικείμενα  κατέχει έκαστος, οδήγησε   τα τέσσερα μέλη της ομάδας να ζητήσουν από τον Τούρκο Λοχαγό να διερευνήσει το γεγονός. Ο Τούρκος Λοχαγός ακούγοντας τα γεγονότα μπήκε σε υποψίες και αμέσως έδωσε εντολή να αναζητήσουν τον  λεμβούχο Κωνσταντίνο και να τον οδηγήσουν σε αυτόν. Πράγματι οι Τούρκοι συνοριακοί σκοποί βρήκαν τον Κωνσταντίνο και τον οδήγησαν στο Λοχαγό. Σε σχετικές ερωτήσεις του Τούρκου αξιωματικού  ο Κωνσταντίνος  παραδέχθηκε ότι  την 21^η Φεβρουαρίου 1943 ο ίδιος μαζί με τους  λεμβούχους  Ευάγγελο… και Ιωάννη… πέρασαν στην τουρκική όχθη τον  Χρήστο…, την Δέσποινα…, τον Γιώργο… από το Σουφλί και τον  Αλέκο από τις Φέρες. Ωστόσο, οι απαντήσεις που έδωσε δεν ήταν πειστικές και ο Τούρκος αξιωματικός του ζήτησε να υποδείξει στη φρουρά το σημείο του περάσματος.  Από την αυτοψία που πραγματοποιήθηκε, δεν προέκυψε κανένα στοιχείο, ενώ ο Κωνσταντίνος από τύχη ή σκόπιμα  κατά την αυτοψία βρέθηκε να πατά το ελληνικό έδαφος.   Όταν έγινε αυτό αντιληπτό από τη φρουρά και τον Τούρκο αξιωματικό, ζητήθηκε από τον Κωνσταντίνο… να περάσει στο τουρκικό έδαφος για περεταίρω έρευνα. Στο άκουσμα αυτού ο Κωνσταντίνος με αστραπιαία ταχύτητα και αγνοώντας τους πυροβολισμούς, χάθηκε μέσα στις καλαμιές.   

Στη συνέχεια ο Τούρκος αξιωματικός συνέταξε τη σχετική αναφορά, η οποία θα διαβιβαζόταν στις τουρκικές αρχές και στο Ελληνικό Προξενείο της Αδριανούπολης. Οι πολίτες συγκλονισμένοι αναχώρησαν  από τη Μακρά Γέφυρα για τη Μέση Ανατολή. Όταν έφτασαν στο Χαλέπι, παρουσιάστηκαν στις Ελληνικές Αρχές και κατήγγειλαν το τραγικό γεγονός.       

Μετά τον πόλεμο οι σχηματισθείσες δικογραφίες από την Τουρκία, το Χαλέπι και το Ελληνικό Προξενείο της Αδριανούπολης ενοποιήθηκαν και ο ανακριτής είχε στη διάθεση του δεκάδες μαρτυρίες κατά των υπόπτων λεμβούχων. Όπως η κατάθεση του  Αθανασίου…,  του Αναστασίου…, του Θεόδωρου… και του Κωνσταντίνου…, φίλων των δύο εκ των τεσσάρων, οι οποίοι ήταν βέβαιοι για την εγκληματική δράση των λεμβούχων  λόγω της οικονομικής τους επιφάνειας και της εν γένει συμπεριφοράς του λεμβούχου Κωνσταντίνου…, την οποία και οι ίδιοι βίωσαν  την 16^η Μαΐου 1943 ενώπιον των τουρκικών αρχών. 

Ωστόσο, εκτός από τις ως άνω μαρτυρικές καταθέσεις και πολλές άλλες που συνηγορούσαν για την εγκληματική δράση των λεμβούχων, το μαρτυρικό στοιχείο  που καταγράφηκε και ήταν καταλυτικό της όλης υπόθεσης, ήταν οι  καταθέσεις  των δασκάλων Αντιγόνης… και Ελισάβετ… Ο φίλες  της  Δέσποινας το 1943 βρίσκονταν στο χωριό Λαγυνά ως δασκάλες. Μια μέρα στα μέσα του 1943 πραγματοποιήθηκε ένας γάμος στο χωριό όπου ήταν καλεσμένες. Εκεί είδαν να φορούν τα φορέματα και τα παπούτσια της Δέσποινας … οι δύο αδελφές του Κωνσταντίνου… του λεμβούχου, οι οποίες δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν την κατοχή των ειδών ένδυσης, όταν ρωτήθηκαν από τον ανακριτή.  

Έκτοτε οι υπαίτιοι – κατηγορούμενοι αναζητούνται. Ίσως να έφυγαν στο εξωτερικό ή να πήραν τα βουνά και να έγιναν οπλαρχηγοί (!)(ποιος να ξέρει όλα μέσα στη ζωή είναι...)

 

  

«Ο Απεσταλμένος της Βασίλισσας»

 

Ο Έβρος Μετά τον Πόλεμο

Μετά τον πόλεμο και με την επίσημη έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου χιλιάδες παιδιά, τα οποία βρίσκονταν κυρίως σε αγροτικές περιοχές, οδηγούνταν ή στο Παραπέτασμα στις τάξεις των ένοπλων σωμάτων των κουμμουνισμού ή στις Παιδοπόλεις που δημιούργησε το Υπουργείο Πρόνοιας. Για τους κομμουνιστές αυτό θεωρούνταν  «Παιδοσώσιμο», ενώ οι Παιδοπόλεις του Υπουργείου Πρόνοιας αποκαλούνταν «τα Κάτεργα της Φρειδερίκης». Σε κάθε περίπτωση η απομάκρυνση χιλιάδων νέων από την οικογενειακή τους εστία με όποια πρόφαση και αν επιχειρήθηκε, δεν παύει να ήταν μια  de facto κακοποιητική συμπεριφορά.

«Ο Απεσταλμένος της Βασίλισσας»

Βρισκόμαστε στην Αθήνα του 1949, όπου ο δεκαεξάχρονος Δημήτρης από την Ορεστιάδα βρισκόταν ως βοηθητικό προσωπικό στα βασιλικά ανάκτορα. Ο Δημήτρης προφανώς βρέθηκε ως βοηθητικό  προσωπικό στα βασιλικά ανάκτορα όχι γιατί είχε κάποιον γνωστό, αλλά γιατί ήταν ένα παιδί που είχε περισυλλέξει το Υπουργείο Πρόνοιας. Με την ενηλικίωση ο Δημήτρης πήρε τον δρόμο της επιστροφής και αποφάσισε να εφαρμόσει όλες τις ηθικές αξίες και συμπεριφορές που είχε προσλάβει ως νέος από τα εκπαιδευτικά προγράμματα του  Υπουργείου Πρόνοιας.

Τον Ιούλιο του 1950 και σε ηλικία δεκαεπτά χρονών συναντάμε τον Δημήτρη  στην Αλεξανδρούπολη. Ο Δημήτρης έχοντας τον αέρα του αστού, εμφανίστηκε  στις τοπικές αρχές (στρατιωτικές και πολιτικές) ως απεσταλμένος της Βασίλισσας. Την 19η Ιουλίου 1950 πραγματοποιεί επισκέψεις στα χωριά Πρωτοκκλήσι, Αγριάνη, Λάβαρα κ.ά. λέγοντας στους ανυποψίαστους προεστούς και χωρικούς ότι ήταν απεσταλμένος της βασίλισσας και ότι μπορούσε να βοηθήσει να λάβουν σύνταξη τα θύματα του άμαχου πληθυσμού, να εξασφαλίσει χρηματοδοτήσεις για την ανοικοδόμηση των οικιών τους και κυρίως  να βοηθήσει να εισαχθούν στα Νοσοκομεία και στα Σανατόρια οι πάσχοντες ασθενείς. Με τον τρόπο αυτό ο Δημήτρης κατάφερε να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των ανυποψίαστων χωρικών και προεστών.  Αφού συγκέντρωσε  χρήματα, τρόφιμα και ρουχισμό για τις άπορες οικογένειες, τον πλησίασαν και οι συνήθεις ύποπτοι  οι οποίοι ήθελαν από αυτόν και τα ανάκτορα προνομιακή μεταχείριση. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Προέδρου της Κοινότητας … που για να συνάψει ιδιαίτερες σχέσεις με το βασιλικό περιβάλλον, έδωσε 1.000.000 δραχμές και μεταξωτά σεντόνια για την βασίλισσα. Όπως αντίστοιχα συνέβη και με τους αδελφούς Μουσουλμάνους. Βλέπετε η εξασφάλιση προνομιακής μεταχείρισης δεν έχει θρησκευτικά ταμπού.  Με αυτό το αφάνταστο τέχνασμα για την ηλικία του  ο Δημήτρης στα δεκαοκτώ του χρόνια κατάφερε και απέσπασε πολλά εκατομμύρια δραχμές όχι μόνο από τον Νομό Έβρου αλλά και από τους όμορους νομούς. Οι παθόντες, όταν άρχισαν να υποψιάζονται ότι κάτι συνέβαινε -αφού δεν είχε δώσει σημεία επαφής-,  προσέτρεξαν στις αρμόδιες αρχές,  περιοριζόμενοι ωστόσο,  στον οίκτο αυτών: «…ο Δ… τυγχάνει ικανός να μετέλθη παν μέσον προς επιτυχίαν του σκοπού του, στερούμενος παντελώς ηθικών αρχών…», ενώ ο  Δημήτρης τους χαιρετούσε από άλλη γη και άλλα μέρη… Αργότερα ο Δημήτρης θα μπορούσε να ζει ως έγκλειστος σε μια ευρωπαϊκή χώρα ή να έχει γίνει ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας … (!), ενώ οι απόγονοι του θα μπορούσαν να είναι  κατατρεγμένοι ή να εξασφάλιζαν κορυφαίες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό … (!) ποιος να ξέρει όλα μέσα στη ζωή είναι...

 

Υπενθύμιση για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία.  Στο βιβλιοπωλείο του Κυριάκου Λουκαρίδη,  Λ. Δημοκρατίας 380, Αλεξανδρούπολη, Τηλ.: 2551031708  θα βρείτε το βιβλίο μου με θέμα: Δημόσια Ιστορία και Δικαιοσύνη – Όψεις του δωσιλογισμού στην περιοχή του Έβρου, 1941-1944

Αυτοδιοικητικές εκλογές – Δήμος Αλεξανδρούπολης

 Όπως σας είναι γνωστό, στις 26.5.2019 & 2.6.2019 πραγματοποιήθηκαν οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, σύμφωνα με τον Ν. 4555/2018, γνωστό ως «Πρόγραμμα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι». Στις εκλογές αυτές τα μέλη των συμβουλίων των Δημοτικών Κοινοτήτων εκλέγονταν σε ξεχωριστή κάλπη, με διαφορετικά πολιτικά αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά από τις δημοτικές παρατάξεις που διεκδικούσαν θέση στα δημοτικά συμβούλια. Αυτός ήταν και ο λόγος που υπήρξε τεράστια απόκλιση στις δύο κάλπες του ίδιου συνδυασμού. Για την ιστορία αναφέρω ότι για τη δημοτική κοινότητα Αλεξανδρούπολης ψήφισαν 24.130 πολίτες και καταμετρήθηκαν ως έγκυρα ψηφοδέλτια τα 21.040, εκ των οποίων έλαβαν:

Συνδυασμός «Πόλη και Πολίτες» 8.596 Σταυρούς Προτίμησης

Συνδυασμός «Ανεξάρτητη Κοινότητα Φάρος» 5.494 Σταυρούς Προτίμησης

Συνδυασμός «Δήμος για όλου πρώτα Εσύ» 4.558 Σταυρούς Προτίμησης

Συνδυασμός «Λαϊκή Συσπείρωση» 2.392 Σταυρούς Προτίμησης

Αναλυτικά τα αποτελέσματα: (https://alexpolis.gr/apotelesmata-dimoy-alexandroypolis...).

Σύμφωνα με τον ως άνω νόμο και τον συνταγματικό νομοθέτη, θα έπρεπε να τεθούν στην κρίση του 15ους συμβουλίου οι δύο πρώτοι των δύο πρώτων συνδυασμών για τη θέση του Προέδρου του Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης. Αντί αυτού ψηφίστηκαν δύο αντισυνταγματικές διατάξεις (άρθρο 5 του ν. 4623/2019 και άρθρο 10 του ν. 4625/2019), οι οποίες κατέπεσαν με την υπ. αρ. 283/2023 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ωστόσο, ο τυπικός και ουσιαστικός ακρωτηριασμός της διοίκησης και λειτουργίας της Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης είχε επέλθει.

Αυτό φαίνεται από τη συστηματική απουσία του προέδρου στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου -στα τέσσερα χρόνια ζήτημα είναι αν παραστάθηκε τέσσερις ή πέντε φορές- αλλά και από τις αποφάσεις του ίδιου του οργάνου. Το Συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης σε διάστημα τεσσάρων χρόνων εξέδωσε «149» αποφάσεις, από τις οποίες το μεγαλύτερο μέρος αφορούσε παρατάσεις ωραρίου μουσικής καταστημάτων.

(https://et.diavgeia.gov.gr/search?query=organizationUid:%226019%22&fq=signerUid:%22100050212%22&sort=recent&page=0)

Να θυμίσω απλά ότι στις αρμοδιότητες του Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας (έστω και γνωμοδοτικά) εμπίπτουν όλα τα θέματα που αφορούν την ανθρώπινη δραστηριότητα και βιοποικιλότητα στα όρια της Δημοτικής Κοινότητας, αλλά και τα θέματα που δεν είναι στα όρια της κοινότητας αλλά την επηρεάζουν (https://www.ypes.gr/.../uploads/2019/08/egk88_21082019.pdf). Εκτός όμως, από γνωμοδοτικό όργανο είναι και το κατεξοχήν αυτοδιοικητικό πολιτικό όργανο το οποίο έχει πολιτικό παρεμβατικό ρόλο. Δηλαδή, μπορεί να φέρει στον δημόσιο διάλογο θέματα προς συζήτηση και λήψη αποφάσεων. Θα μπορούσα να αναφέρω εκατοντάδες παραδείγματα, αλλά θα σταθώ στο όψιμο ενδιαφέρον (για ψηφοθηρικούς λόγους) του Δημάρχου προς τους νέους. Ο κ. Ζαμπούκης λίγους μήνες πριν τις εκλογές κάλεσε τους νέους μετά από τέσσερα χρόνια, για να συζητήσει μαζί τους, αλλά και να δεχθεί τις προτάσεις τους. Ωστόσο, θα πρέπει να του θυμίσω ότι αυτό θα μπορούσε να είχε υλοποιηθεί πριν από τέσσερα χρόνια, αφού η δημοτική κοινότητα είχε όλα τα θεσμικά εργαλεία για να θεσμοθετήσει το συμβούλιο νέων και τις συνελεύσεις πολιτών.

https://www.facebook.com/municipality.alexandroupolis/posts/pfbid034ybbii7c7k2MGhswvTykupU8h67KajwZs4U11qygELwNw3NMfL8138P82MkUkbU3l.

Φταίει όμως, μόνο ο Δήμαρχος και ο Πρόεδρος για την απαξίωση του θεσμού; Κατηγορηματικά όχι. Τις ίδιες ευθύνες έχουν και οι υπόλοιπες παρατάξεις οι οποίες με ευθύνη τους δεν μερίμνησαν να «εκμεταλλευτούν» τα θεσμικά εργαλεία και τα ικανά αυτοδιοικητικά στελέχη τους, ώστε να οργανωθούν και να ανακόψουν την όποια σκοπιμότητα υποβάθμισης του θεσμού. Αποτέλεσμα αυτής της αναποτελεσματικής αυτοδιοικητικής αντίληψης ήταν κάποιοι συνάδελφοι να μην αντέξουν και να υποβάλουν την παραίτησή τους https://www.gnomionline.gr/paraitisi-p-georgiadi-apo-to...

Στο πλαίσιο που είχε διαμορφωθεί, έκανα παρεμβάσεις και κατέθεσα προς ψήφιση ολοκληρωμένες προτάσεις, οι οποίες στην πλειοψηφία τους υπερψηφίστηκαν, αλλά παρέμειναν στο συρτάρι του Δημάρχου. Παρέμειναν στο συρτάρι του ακόμα και αυτές που δεν είχαν κανένα κόστος, όπως για παράδειγμα η πρόταση «Σύγχρονη Πόλη και Μνημονική Συγκρότηση - Προστασία και ανάδειξη μνημειακών χώρων στην Αλεξανδρούπολη». Μόνο μία αξιοποίησε ψηφοθηρικά και εν μέρει (τα εβραϊκά νεκροταφεία) και αυτό, γιατί έκανα κοινοποίηση της ομόφωνης απόφασης στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος.

Φίλες και φίλοι,

Στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν, δεν έβγαζα φωτογραφίες, όπως συνηθίζεται. Με σοβαρότητα και υπευθυνότητα προσπάθησα να φανώ αντάξιος των προσδοκιών αυτών που με τίμησαν. θέλω για μια ακόμη φορά να σας ευχαριστήσω. Στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές θα είμαι παρών για μια νέα αρχή. Βαρόμετρο στην απόφαση μου αυτή είναι η υλοποίηση των προτάσεων μου που έχουν ψηφιστεί και η δέσμευση του φίλου και υποψήφιου δημάρχου που για χρόνια μοιραζόμαστε κοινές σκέψεις. Ανανεώνουμε λοιπόν το ραντεβού μας στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές. Καλό Καλοκαίρι.

Δημήτρης Μερκούρης

Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης

Μέρος των παρεμβάσεων και προτάσεων μου είναι αναρτημένες στην ηλεκτρονική διεύθυνση (https://ermiss.blogspot.com/2019/09/blog-post_30.html) αλλά και στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των ΜΜΕ https://ermiss.blogspot.com/2019/11/blog-post_30.html

 Διεκδίκηση και μετατροπή των εγκαταλειμμένων ΤΟΛ ΕΙΑΠΟΕ σε σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου Αλεξανδρούπολης.

 Άρση του Κοινωνικού Αποκλεισμού - Μέριμνα για τις πολιτιστικές υποδομές στον οικισμό παλιννοστούντων στην περιοχή Παλαγία.

 Το σπίτι του μικροπαραγωγού στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας «Από το αγρόκτημα στο πιάτο».

 Πάρκο Ζωικής Παραγωγής Δήμου Αλεξανδρούπολης

 Δήμος Αλεξανδρούπολης: Επιβράβευση εξαιρετικής πράξης κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας υπαλλήλου (άρθρο 68 του Ν. 3584/2007)

 Βιώσιμη Ανάπτυξη – Κλειστή Ενιαία Αγορά

 Βιώσιμη Ανάπτυξη - ανέγερση νέου Δικαστικού Μεγάρου, Αστυνομικού Μεγάρου και Νομαρχιακού Μεγάρου

 Βιώσιμη ανάπτυξη – Μέριμνα για την πολιτισμική κληρονομία του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Συγκρότηση επιτροπής με σκοπό την αμοιβαία και επωφελή συνεργασία με τον ΟΣΕ και ΓΑΙΑΟΣΕ στο πλαίσιο της ανάδειξης και αξιοποίησης των κινητών και ακίνητων μνημειακών αντικειμένων, αλλά και της άυλης πολιτισμικής κληρονομιάς.

 Ίδρυση Λιμενικής Ακαδημίας και Σχολής Εμποροπλοιάρχων και Βιώσιμη Ανάπτυξη.

 Σύγχρονη Πόλη και Μνημονική Συγκρότηση - Προστασία και ανάδειξη μνημειακών χώρων στην Αλεξανδρούπολη.

 Βιώσιμη Ανάπτυξη - Πόλη και σταθμοί μνήμης

 Σχέδιο Αστικής Παρέμβασης

 Βιώσιμη Ανάπτυξη – Μέριμνα για των Αστικό Χώρο της Αλεξανδρούπολης.

 Βιώσιμη Τουριστική Ανάπτυξη Δήμου Αλεξανδρούπολης - Παραλιακή Λεωφόρος - Μικρή Περιφερειακή Οδός.

 Βιώσιμη Τουριστική Ανάπτυξη Δήμου Αλεξανδρούπολης -¨ Οικοπάρκο Αλτιναλμάζη¨

 Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης

 Βιώσιμη Τουριστική Ανάτυξη Δήμου Αλεξανδρούπολης -Αβαντας Κίρκη κλπ

 Ιστορικό Κτίριο της Καραολή & Δημητρίου

 Αρμοδιότητες Κοινότητας - Συμβούλιο Νέων

 Η ανάπτυξη του Έβρου δεν εξαρτάται μόνο από τον κύκλο οικονομικών δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την αμυντική θωράκισή του.

 Αλεξανδρούπολη - Μεγάλες πληµµυρικές απορροές και επικίνδυνα πληµµυρικά φαινόμενα. Να συγκληθεί το συμβούλιο σε έκτακτη συνεδρίαση δια ζώσης

 Αλεξανδρούπολη: Δημοτική Βιβλιοθήκη - Γενικά Αρχεία του Κράτους του Ν. Έβρου

 Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης, άρπαξε την ευκαιρία και κατάφερε να είναι ο ίδιος Κάτοχος Ενεργειακού Πλούτου χρησιμοποιώντας τον προς όφελος των πολιτών του.

 Ίδρυση Πανεπιστημιακού Τμήματος Παλαιοντολογίας, Παλαιοανθρωπολογίας

 Δημιουργία ενός (1) Μεγάλου Πράσινου Σημείου στον Δήμο Αλεξανδρούπολης

 Στήριξη Εργαζομένων ΙΔΟΧ Δημοτικού Ωδείου Δήμου Αλεξανδρούπολης

 Μεριμνά για την εύρυθμη λειτουργία, τη συντήρηση και την ευταξία των κοιμητηρίων της κοινότητας Αλεξανδρούπολης.

 Σύσταση Κοινωφελούς Επιχείρησης Πολιτισμού - Ίδρυση Δημοτικού Θεάτρου Δήμου Αλεξανδρούπολης

 Οι δύο επιλογές για τα Ιαματικά Λουτρά

 Πρόταση ψηφίσματος: Το Συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης καταδικάζει την απαράδεκτη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

 Δήμος Αλεξανδρούπολης, Στρατηγικοί Στόχοι για τον Σύγχρονο Πολιτισμό, Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης.

 Ανάδειξη – Αξιοποίηση των ιστορικών αποθηκών του ΟΣΕ στο λιμάνι

Αυτοδιοικητικές εκλογές – Δήμος Αλεξανδρούπολης   

Δήμος Αλεξανδρούπολης, εκλογές, Φάρος Αλεξανδρουπολης, Αρχή για τον Δήμο Αλεξανδρούπολης, Σταυράκογλου Σταυρός, Αραμπατζής Κυριάκος, Αυτοδιοικητικα, Ζαμπύκης, Λαμπάκης, Πέτροβιτς, ΤΥΕΔΑ, ΔΕΥΑ, Κολιός Δημήτρης, Φέρες,  Δευτερέος Σάββας, Νέοι της Αλεξανδρούπολης,  Διασκέδαση στην Αλεξανδρούπολη,  evros news, alepolis, alexandroupoli

ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ 1941-1944

 

Στη σύζυγό μου, Μαρία Στέλλα Βασιλειάδου

 

 

Ευχαριστίες

Η παρούσα εκδοχή αυτού του βιβλίου, βασίστηκε στη διπλωματική εργασία που εκπόνησα στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα  σπουδών, «Δημόσια Ιστορία» του Ε.Α.Π. Κάθε ερευνητικό έργο είναι εξ ορισμού συλλογικό και υπό αυτή την έννοια  οι οφειλές σε πρόσωπα και οργανισμούς είναι  πολλές και δύσκολα εξαντλούνται σε ένα σύντομο σημείωμα. Ωστόσο οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Μενέλαο Χαραλαμπίδη,  επιβλέποντα καθηγητή, για τις συμβουλές, τις διορθώσεις και την πολύπλευρη στήριξη που μου παρείχε καθ΄ όλη τη διάρκεια εκπόνησης της διπλωματικής.  Θα ήθελα επίσης, να ευχαριστήσω και τα υπόλοιπα μέλη της τριμελούς επιτροπής,  κ. Στρατή Μπουρνάζο και κ. Πολυμέρη Βόγλη για τη συμβολή τους στην ολοκλήρωση της διπλωματικής. Οφείλω να ευχαριστήσω την κα Ευαγγελία Κοντογεώργου, Ειρηνοδίκη Αλεξανδρούπολης, η οποία μου έδωσε την ιδέα να ασχοληθώ με τα αρχεία του Ειδικού Δικαστηρίου Έβρου. Ευχαριστίες οφείλω και στην κα Ευδοκία Βλισίδου,  Προϊσταμένη των  Γ.Α.Κ. Έβρου  και τους υπαλλήλους για την πολύτιμη βοήθεια τους. Ευχαριστώ τον κ. Γεώργιο Πιστόλα Διευθυντή της Διεύθυνσης Δασών Αλεξανδρούπολης για την παροχή αρχειακού υλικού της Διεύθυνσης. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και την κα Μαρία Στέλλα Βασιλειάδου, υπεύθυνη βιβλιοθήκης της Σχολής Επιστημών Αγωγής του Δ.Π.Θ., για τη συνεισφορά της στον εντοπισμό δυσεύρετης βιβλιογραφίας για την περιοχή. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω τον κ. Κυριάκο Δεμετσιώτη, συνταξιούχο δικαστικό επιμελητή, ο οποίος μου παρείχε την πληροφόρηση για την ύπαρξη των αρχείων,  καθώς και τους συναδέλφους κα Δέσποινα Μιντζοπούλου, Διευθύνουσα της Γραμματείας του Πρωτοδικείου Αλεξανδρούπολης, για τη συμβολή της στην παράδοση του αρχειακού υλικού στα Γ.Α.Κ. Ν. Έβρου και τον κ. Ευάγγελο Σακελλαρίδη Δικαστικό Γραμματέα του Ειρηνοδικείου Αλεξανδρούπολης, ο οποίος εκτός της συναδελφικής ανοχής, με βοήθησε σημαντικά στη γραμματολογική αποσαφήνιση πολλών αποφάσεων και την  ψηφιακή ταξινόμηση του αρχειακού υλικού.  

Ιδιαίτερη μνεία οφείλω, ωστόσο, στους: Παναγιώτη Μαυρίδη, Αναστάσιο Τζελέπη, Κριγκόρ Κουρμπανιάν και στη Μηλίτσα Καρυωτάκη -Παναγοπούλου, καθώς και στους Αναστάσιο και Παναγιώτη Κεραμάρη - για την παραχώρηση του ηχητικού αρχείου του Σταμάτη Κεραμάρη-, οι προφορικές μαρτυρίες των οποίων επιβεβαίωσαν σημαντικές πληροφορίες, κάλυψαν κενά, διαλεύκαναν ή και διέψευσαν «σιβυλλικές» διατυπώσεις στο πολυτιμότατο αλλά ελλιπές αρχειακό υλικό.    

Σελίδες:   223

Είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης το βασικό κύτταρο πολιτισμού στον Δήμο;

 

Αλεξανδρούπολη 23/7/2022

 

Είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης το βασικό κύτταρο πολιτισμού στον Δήμο;

Το ενδιαφέρον μου και οι δημόσιες παρεμβάσεις μου για το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης   είναι λίγο πολύ γνωστές.[1]  Την 25^η Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν για 2^η φορά εγκαίνια από την   Υπουργό  Πολιτισμού, κ.  Λίνα Μενδώνη, στα οποία   δεν παραβρέθηκα, όχι γιατί ήμουν αντίθετος με την εκδήλωση, αλλά γιατί με ενδιέφερε και με ενδιαφέρει η ουσία. Ήθελα δηλαδή, να επισκεφτώ το Αρχαιολογικό Μουσείο σε χρόνο που θα είχα  τη δυνατότητα  να «συνομιλήσω»  μ’ αυτό.  Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης και  το  έμψυχο δυναμικό που εργάστηκε για αυτό,  μου επιφύλαξαν μια ευχάριστη έκπληξη. Το Μουσείο μπορεί να  είναι ένα μικρό περιφερειακό μουσείο αλλά είναι ένα μεταμοντέρνο  μουσείο  που εκπληρώνει επάξια τον κατεξοχήν σκοπό του. Συναντά δηλαδή,  το κοινωνικό πεδίο μάθησης, όπου δημιουργικές ιδέες, συναισθήματα και σχέσεις τόσο μεταξύ των ανθρώπων όσο και μεταξύ ανθρώπων και αντικειμένων  βρίσκουν χώρο έκφρασης και ανάπτυξης.  Αυτό σημαίνει ότι το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης είναι πλέον το βασικό κύτταρο πολιτισμού στην υπηρεσία της κοινωνίας του Έβρου. Ο επισκέπτης δε θα το επισκεφτεί μόνο μία ή δύο φορές, αλλά θα αποτελεί έναν από τους κατεξοχήν χώρους εκπαίδευσης και διαβίου εκπαίδευσης.

Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητο να ενώσουμε τη φωνή μας με τους εργαζομένους του  Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, οι οποίοι με αφορμή τα εγκαίνια του Αρχαιολογικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης κατέθεσαν υπόμνημα στην Υπουργό Πολιτισμού που ζητούν «τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων εργαζόμενων και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, αυξήσεις στους μισθούς και εξασφάλιση δωρεάν πρόσβασης στο μουσείο για όλους τους κατοίκους και τους επισκέπτες».[2] Ωστόσο, γνωρίζοντας  τις μνημονικές υποχρεώσεις αλλά και τις διαχρονικές παθογένειες της πολιτισμικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα μας, νομίζω πως είναι απαραίτητο να συσταθεί υπό τη διεύθυνση και καθοδήγηση της Προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Έβρου ολιγομελής εθελοντική διεπιστημονική ομάδα, η οποία θα προάγει και θα βοηθήσει στους σκοπούς του Αρχαιολογικού Μουσείου. 

Τώρα σε  ό,τι αφορά τη μόνιμη έκθεση  του Αρχαιολογικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι  παρουσιάζονται περισσότερα  από 1.000 ευρήματα προερχόμενα από ανασκαφές και επιφανειακές έρευνες στο χερσαίο τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου. Η  χρονολογική έκταση εκτείνεται από την   τροφοσυλλεκτική εποχή έως τις αρχές του 3^ου αιώνα μ.Χ.   Πρόκειται για αγγεία πήλινα, γυάλινα, χάλκινα και αργυρά, νομίσματα, γλυπτά, ταφικά, ειδώλια, στήλες-επιτύμβια, εργαλεία, τάματα, μινιατούρες οικιακής χρήσης κ.λπ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον  έχουν τα Τάματα – Αναθήματα προς τη θεά  Δήμητρα, η Στήλη με τον Ήρωα – Ιππέα, το πήλινο ανθρωπόμορφο αγγείο της νεολιθικής εποχής,  ο επιγραφικός θησαυρός  με θρακική γραφή και το ακέφαλο μαρμάρινο άγαλμα νέου. Ενδιαφέρον επίσης, έχει για τον επισκέπτη, τον μαθητή και τον φοιτητή και ο μικρός οδηγός του Αρχαιολογικού Μουσείου, τον οποίο επιμελήθηκε η Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Έβρου κα  Δόμνα Τερζοπούλου, στον οποίο,  μεταξύ άλλων, αναφέρονται και οι συντελεστές.

Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω πως ο  ρόλος και η υποχρέωση των αιρετών εκπροσώπων των πολιτών της περιοχής είναι να επισημαίνουν, να διεκδικούν και να απαιτούν  όλα εκείνα που θα συμβάλλουν στην καλύτερη ποιότητα ζωής των συμπολιτών, των επισκεπτών και εν γένει στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής τους.  Ωστόσο, έχουν και την υποχρέωση να αναγνωρίζουν πράξεις που ολοκληρώθηκαν με επιτυχία  και προσδίδουν θετικό πρόσημο στην περιοχή. Αυτό το νόημα έχει και η παρούσα τοποθέτηση. Αν υπήρχε μια Δημοτική Αρχή που θα είχε ενδιαφέρον και στρατηγικό πολιτισμικό σχεδιασμό, ίσως, οι παρεμβάσεις μου να  μην είχαν καμιά  αξία. Αλλά …

Να θυμίσω  τα πεπραγμένα  αυτής της    αυτοδιοικητικής  ομάδας στην οποία ηγείται ο  κ. Ζαμπούκης  :

1)      Το κτίριο των Μύλων Μασούρα και το «Ελληνικό Ινστιτούτο Θρακικών Μελετών» που εγκαινίασε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, είναι κλειστά.

2)      Η Δημοτική Πινακοθήκη (αν και μικρή κατά την άποψή μου) όχι μόνο είναι κλειστή αλλά δημιουργείται  σύλλογος – με επικεφαλής διεθνή αναγνωρισμένο ζωγράφο - που θα αναζητήσει τα έργα που είχαν δωριθεί στον Δήμο. Επίσης, αναζητούνται και τα βαλσαμωμένα πτηνά, θηλαστικά, κ.ά.  από το άλλοτε Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.   

3)      Το φερόμενο ως Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (στην ουσία  παιδότοπος) είναι κλειστό.

4)      Η Δημοτική Βιβλιοθήκη είναι υποστελεχωμένη, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει να παρέχει το  απαιτούμενο εκπαιδευτικό και πολιτισμικό έργο.  Να θυμίσω ότι ούτε τα ιστορικά πρακτικά των δημοτικών συμβουλίων δε διατίθενται σ’ αυτήν. Δε συζητώ για την πρότασή μου για   συνεργασία   με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους με σκοπό την καθιέρωση ετήσιας  δράσης με θέμα «Μνήμη και Χώρος στην Αλεξανδρούπολη» για τη συγκέντρωση της άυλης πολιτισμικής κληρονομιάς.

5)      Στο Γραφείο Δημάρχου και όχι σε έναν Κοινωφελή Πολιτισμικό Οργανισμό  -όπως έχω προτείνει να ενταχθούν οι υπάρχουσες αλλά και οι νέες πολιτιστικές υποδομές που θα  δημιουργηθούν, όπως  το Δημοτικό   θέατρο Αλεξανδρούπολης- υπάγονται και υπολειτουργούν το  Θέατρο Αλτιναλμάζη, το Δημοτικό Ωδείο, η Φιλαρμονική, η   Δημοτική Βιβλιοθήκη και η κλειστή πινακοθήκη. Αυτό δε βοηθά στην απόκτηση  πολιτισμικής υπεραξίας, αλλά μάλλον εξυπηρετεί σκοπούς ψηφοθηρίας.

 

Κατά τα άλλα θέλουν και το Κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος …   αυτοδιοικητικές κινήσεις εντυπωσιασμού που συνειρμικά μας μεταφέρουν στον   Πεισίστρατο και  τον Ρωμαίο ποιητή Γιουβενάλη με τη γνωστή ρήση «άρτον και θεάματα» και την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή   1967-1974…

 

                                                 

 

Δημήτριος Μερκούρης

Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης και μέλος Δ.Σ. ΤΥΕΔΑ Α.Ε.

 

 

---

[1] (https://radiomax.gr/%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3/

https://www.evros24.gr/page/3/?s=%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B7%CF%83

 https://www.alexpolisonline.com/2022/05/blog-post_94.html)

 

[2] https://www.aftodioikisi.gr/ergasiaka-asfalistika/ergasiaka-ypallilwn-ota/ergazomenoi-ypoyrgeioy-politismoy-apaitisan-monimopoiisi-symvasioychon-proslipseis-kai-ayxiseis/