«Ο Απεσταλμένος της Βασίλισσας»

 

Ο Έβρος Μετά τον Πόλεμο

Μετά τον πόλεμο και με την επίσημη έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου χιλιάδες παιδιά, τα οποία βρίσκονταν κυρίως σε αγροτικές περιοχές, οδηγούνταν ή στο Παραπέτασμα στις τάξεις των ένοπλων σωμάτων των κουμμουνισμού ή στις Παιδοπόλεις που δημιούργησε το Υπουργείο Πρόνοιας. Για τους κομμουνιστές αυτό θεωρούνταν  «Παιδοσώσιμο», ενώ οι Παιδοπόλεις του Υπουργείου Πρόνοιας αποκαλούνταν «τα Κάτεργα της Φρειδερίκης». Σε κάθε περίπτωση η απομάκρυνση χιλιάδων νέων από την οικογενειακή τους εστία με όποια πρόφαση και αν επιχειρήθηκε, δεν παύει να ήταν μια  de facto κακοποιητική συμπεριφορά.

«Ο Απεσταλμένος της Βασίλισσας»

Βρισκόμαστε στην Αθήνα του 1949, όπου ο δεκαεξάχρονος Δημήτρης από την Ορεστιάδα βρισκόταν ως βοηθητικό προσωπικό στα βασιλικά ανάκτορα. Ο Δημήτρης προφανώς βρέθηκε ως βοηθητικό  προσωπικό στα βασιλικά ανάκτορα όχι γιατί είχε κάποιον γνωστό, αλλά γιατί ήταν ένα παιδί που είχε περισυλλέξει το Υπουργείο Πρόνοιας. Με την ενηλικίωση ο Δημήτρης πήρε τον δρόμο της επιστροφής και αποφάσισε να εφαρμόσει όλες τις ηθικές αξίες και συμπεριφορές που είχε προσλάβει ως νέος από τα εκπαιδευτικά προγράμματα του  Υπουργείου Πρόνοιας.

Τον Ιούλιο του 1950 και σε ηλικία δεκαεπτά χρονών συναντάμε τον Δημήτρη  στην Αλεξανδρούπολη. Ο Δημήτρης έχοντας τον αέρα του αστού, εμφανίστηκε  στις τοπικές αρχές (στρατιωτικές και πολιτικές) ως απεσταλμένος της Βασίλισσας. Την 19η Ιουλίου 1950 πραγματοποιεί επισκέψεις στα χωριά Πρωτοκκλήσι, Αγριάνη, Λάβαρα κ.ά. λέγοντας στους ανυποψίαστους προεστούς και χωρικούς ότι ήταν απεσταλμένος της βασίλισσας και ότι μπορούσε να βοηθήσει να λάβουν σύνταξη τα θύματα του άμαχου πληθυσμού, να εξασφαλίσει χρηματοδοτήσεις για την ανοικοδόμηση των οικιών τους και κυρίως  να βοηθήσει να εισαχθούν στα Νοσοκομεία και στα Σανατόρια οι πάσχοντες ασθενείς. Με τον τρόπο αυτό ο Δημήτρης κατάφερε να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των ανυποψίαστων χωρικών και προεστών.  Αφού συγκέντρωσε  χρήματα, τρόφιμα και ρουχισμό για τις άπορες οικογένειες, τον πλησίασαν και οι συνήθεις ύποπτοι  οι οποίοι ήθελαν από αυτόν και τα ανάκτορα προνομιακή μεταχείριση. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Προέδρου της Κοινότητας … που για να συνάψει ιδιαίτερες σχέσεις με το βασιλικό περιβάλλον, έδωσε 1.000.000 δραχμές και μεταξωτά σεντόνια για την βασίλισσα. Όπως αντίστοιχα συνέβη και με τους αδελφούς Μουσουλμάνους. Βλέπετε η εξασφάλιση προνομιακής μεταχείρισης δεν έχει θρησκευτικά ταμπού.  Με αυτό το αφάνταστο τέχνασμα για την ηλικία του  ο Δημήτρης στα δεκαοκτώ του χρόνια κατάφερε και απέσπασε πολλά εκατομμύρια δραχμές όχι μόνο από τον Νομό Έβρου αλλά και από τους όμορους νομούς. Οι παθόντες, όταν άρχισαν να υποψιάζονται ότι κάτι συνέβαινε -αφού δεν είχε δώσει σημεία επαφής-,  προσέτρεξαν στις αρμόδιες αρχές,  περιοριζόμενοι ωστόσο,  στον οίκτο αυτών: «…ο Δ… τυγχάνει ικανός να μετέλθη παν μέσον προς επιτυχίαν του σκοπού του, στερούμενος παντελώς ηθικών αρχών…», ενώ ο  Δημήτρης τους χαιρετούσε από άλλη γη και άλλα μέρη… Αργότερα ο Δημήτρης θα μπορούσε να ζει ως έγκλειστος σε μια ευρωπαϊκή χώρα ή να έχει γίνει ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας … (!), ενώ οι απόγονοι του θα μπορούσαν να είναι  κατατρεγμένοι ή να εξασφάλιζαν κορυφαίες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό … (!) ποιος να ξέρει όλα μέσα στη ζωή είναι...

 

Υπενθύμιση για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία.  Στο βιβλιοπωλείο του Κυριάκου Λουκαρίδη,  Λ. Δημοκρατίας 380, Αλεξανδρούπολη, Τηλ.: 2551031708  θα βρείτε το βιβλίο μου με θέμα: Δημόσια Ιστορία και Δικαιοσύνη – Όψεις του δωσιλογισμού στην περιοχή του Έβρου, 1941-1944