Άποψη…!
Καταρχάς θα πρέπει να επισημάνουμε
ότι οφείλουμε την ύπαρξη και διατήρηση της χώρας μας
σε εκείνους που κάποτε δημιούργησαν έναν
πρωτοποριακό πολιτισμό. Τώρα τι σχέση έχει η σημερινή ελληνική κοινωνία με
αυτόν το πολιτισμό, είναι αντικείμενο πολύ
μεγάλης συζήτησης, η οποία βέβαια ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα. Η
άποψη αυτή δεν είναι απορριπτέα, αφού με τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους
απεμπολήσαμε έναν από τους τρεις βασικούς
πυλώνες συνέχειας.
Το έθνος κράτος των νεοελλήνων – ελληνοχριστιανικό – αναγκάστηκε
κατά τη διάρκεια του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα να συζητήσει το μεγάλο θέμα που ήταν ποιος
πραγματικά είναι Έλληνας; Τότε τέθηκαν
και τα ερωτήματα, αν τα κριτήρια θα ήταν
η εντοπιότητα, η γλώσσα, το θρήσκευμα κ.λπ.
Μεγάλο πρόβλημα και πολυπαραγοντικό για
όσους γνωρίζουν…
Αν δεν θέλουμε να στρουθοκαμηλίζουμε, πρέπει να δούμε ότι, για να
υπάρχει συνέχεια σε αυτό το έθνος κράτος, πρέπει να «εκμεταλλευτούμε» τις δυνατότητες
που μας παρέχει το μεταναστευτικό και επιλεκτικά να δώσουμε τη δυνατότητα της μόνιμης
εγκατάστασης και ενσωμάτωσης σε όσους μετανάστες είναι στο δόγμα χριστιανοί ή
είναι πρόθυμοι να ασπαστούν τον χριστιανισμό, δεδομένου ότι αυτό το δόγμα
επέλεξε να έχει στη σύσταση του το νεοελληνικό κράτος.
Ένα κράτος για να έχει ύπαρξη, θα
πρέπει να έχει ανθρώπινο δυναμικό και ισχυρή οικονομία. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες
η υπογεννητικότητα της χώρας αυξάνεται, με αποτέλεσμα το 2050 να έχει 8.000.000 κατοίκους, όταν η Τουρκία θα έχει
ξεπεράσει τα 100.000.000.
Ξέρω ότι η άποψη μου αυτή δεν θα
είναι αρεστή σε όλους, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να σκεφτόμαστε και να δρούμε
με βάση τις γεωπολιτικές εξελίξεις και τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου