Κέρκυρα 19-4-2008
Κυρίες και κύριοι,
Όταν πρωτοετείς φοιτητές διαφόρων ηλικιών και επαγγελματικών δραστηριοτήτων, από διάφορες πόλεις της Ελλάδος, ξεκινούσαμε τον Οκτώβριο του 2001 τις σπουδές στο Ελληνικό Πολιτισμό του ΕΑΠ, δεν φανταζόμασταν πως, δυο χρόνια αργότερα, κοινές ανησυχίες και αναζητήσεις θα ένωναν τις ατομικές προσπάθειες σε μια συλλογική ενότητα, την Ένωση φοιτητών και αποφοίτων του Προγράμματος Σπουδών «Ελληνικός Πολιτισμός» του ΕΑΠ με την επωνυμία ΕΚΑΤΑΙΟΣ, η οποία, αψηφώντας εγγενείς δυσκολίες και αδυναμίες, θα στόχευε σε πολιτιστικές παρεμβάσεις στην ελληνική επαρχία.
Πρώτιστα, συνειδητοποιήσαμε πως η Ελλάδα, όπως και η Ευρώπη, πρέπει να επενδύσει, κυρίως, στη γνώση. Οι στόχοι που έθεσε η Λισσαβόνα ήταν η δημιουργία μίας Ευρώπης με την πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο.
Κύριος στόχος ήταν να δημιουργηθούν μέχρι το 2010 δεκαπέντε εκατομμύρια καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, να πετύχουμε οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή. Αλλά, για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, χρειάζεται ν΄ αναπτυχθούν νέοι τομείς και νέες δραστηριότητες. Και ανάμεσα σε αυτές είναι, φυσικά και ο πολιτισμός.
Νομίζουμε πως ήρθε η ώρα να επαναξιολογήσουμε τις πολιτικές μας και να επενδύσουμε στον τομέα του πολιτισμού.
Αυτό πρέπει να γίνει, κυρίως, σε κεντρικό επίπεδο, διότι μέχρι τώρα ο πολιτισμός δεν ήταν πρώτη προτεραιότητα.
Ίσως η περιφερειακή οργάνωση μας αναγκάσει να κινητοποιήσουμε πόρους και δυνάμεις.
Ωστόσο, εάν τα προηγούμενα χρόνια είχαμε διαθέσει κάποια ποσοστά στον πολιτισμό, αν είχαμε αξιοποιήσει τον πολιτιστικό πλούτο, αν είχαμε επενδύσει στο ανθρώπινο δυναμικό, νομίζω πως θα είχαν αναπτυχθεί πολλοί καινούργιοι τομείς απασχόλησης.
Να πάρουμε μερικά παραδείγματα;
Στο Μπιλμπάο της Ισπανίας, μετά την κάμψη της βιομηχανικής παραγωγής, τόλμησαν να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο Μουσείο Αρχιτεκτονικής. Έτσι, σε μια πόλη που μαράζωνε, καταφθάνουν σήμερα εκατομμύρια επισκέπτες, γιατί εκεί οι άνθρωποι τόλμησαν να καινοτομήσουν.
Κλασικό παράδειγμα είναι η Ιταλία, όπου μικρές πόλεις ζουν και βασιλεύουν, όχι επειδή διαθέτουν κάποια εξαιρετική ακρογιαλιά ή ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον, αλλά επειδή έχουν αξιοποιήσει την παράδοση τους, επειδή η ανθρώπινη δημιουργία του χθες έγινε πηγή προσόδων για το σήμερα. Πόλεις των δέκα χιλιάδων κατοίκων παραμένουν ζωντανές και ανθηρές, όπως το Γκούμπιο, όπου πάνω από 500 μαθητές φοιτούν στην παραδοσιακή Σχολή Μουσικών Οργάνων, όπως η μικρή Φαέντσα, όπου χιλιάδες νέοι από όλο τον κόσμο, στην πλειονότητα τους Γιαπωνέζοι, σπουδάζουν την παράδοση της κεραμικής. Βλέπουμε, δηλαδή, πως μπορούμε να πετύχουμε σχηματικά οικονομικά αποτελέσματα και να διασφαλίσουμε ευημερία και κοινωνική συνοχή, συνδυάζοντας την οικονομική ανάπτυξη με τον πολιτισμό, τη διατήρηση της παράδοσης με την αναβίωση της στο πλαίσιο των σύγχρονων αναγκών.
Πρέπει δε να τονίσουμε ότι η Ιταλία προσελκύει σήμερα εκατομμύρια επισκέπτες, όχι μόνο εξαιτίας του μεγάλου αναγεννησιακού καλλιτέχνη, αλλά κυρίως επειδή προσφέρει ένα ολοκληρωμένο πολιτιστικό προϊόν, διατηρώντας και αξιοποιώντας την αρχιτεκτονική της κληρονομιά, από το αγροτικό τοπίο μέχρι τις πλατείες με τα σιντριβάνια, τα δημόσια κτίρια και τους καθεδρικούς ναούς, όλα να δένουν σε ένα ενιαίο αισθητικό σύνολο.
Δυστυχώς εμείς χάσαμε αυτή την ευκαιρία, αφού ελάχιστες ελληνικές πόλεις διατήρησαν τα παλιά τους κτίρια, την αρχιτεκτονική παράδοση και την οικοτεχνία, με σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία και τον πολιτισμό. Ανάμεσα στα ελάχιστα παραδείγματα είναι ο Μόλυβος στη Λέσβο και το Μέτσοβο στην Ήπειρο.
Στον αντίποδα τους η Καλαμπάκα μια πόλη άσχημη, δίπλα στην επιβλητική ομορφιά των Μετεώρων.
Κυρίες και κύριοι, κλείνοντας, θα ήθελα να επαναλάβω πως είναι ανάγκη να επενδύσουμε στον πολιτισμό, να διαθέσουμε πόρους, να κινητοποιήσουμε τις τοπικές κοινωνίες και τους φορείς τους.
Είναι όμως εξίσου σημαντικό να διαχειρίζονται τα θέματα πολιτισμού άτομα με εξειδικευμένες γνώσεις. Γι΄ αυτό καλώ τους αρμόδιους φορείς να ενεργοποιήσουν το υπ΄αριθμ. 22931/11/2005 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών που τους δίνει την δυνατότητα να προσλάβουν απόφοιτους του Π.Σ. Ελληνικός Πολιτισμός του Ε.Α.Π.
Σας ευχαριστώ!
Πρώτιστα, συνειδητοποιήσαμε πως η Ελλάδα, όπως και η Ευρώπη, πρέπει να επενδύσει, κυρίως, στη γνώση. Οι στόχοι που έθεσε η Λισσαβόνα ήταν η δημιουργία μίας Ευρώπης με την πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο.
Κύριος στόχος ήταν να δημιουργηθούν μέχρι το 2010 δεκαπέντε εκατομμύρια καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, να πετύχουμε οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή. Αλλά, για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, χρειάζεται ν΄ αναπτυχθούν νέοι τομείς και νέες δραστηριότητες. Και ανάμεσα σε αυτές είναι, φυσικά και ο πολιτισμός.
Νομίζουμε πως ήρθε η ώρα να επαναξιολογήσουμε τις πολιτικές μας και να επενδύσουμε στον τομέα του πολιτισμού.
Αυτό πρέπει να γίνει, κυρίως, σε κεντρικό επίπεδο, διότι μέχρι τώρα ο πολιτισμός δεν ήταν πρώτη προτεραιότητα.
Ίσως η περιφερειακή οργάνωση μας αναγκάσει να κινητοποιήσουμε πόρους και δυνάμεις.
Ωστόσο, εάν τα προηγούμενα χρόνια είχαμε διαθέσει κάποια ποσοστά στον πολιτισμό, αν είχαμε αξιοποιήσει τον πολιτιστικό πλούτο, αν είχαμε επενδύσει στο ανθρώπινο δυναμικό, νομίζω πως θα είχαν αναπτυχθεί πολλοί καινούργιοι τομείς απασχόλησης.
Να πάρουμε μερικά παραδείγματα;
Στο Μπιλμπάο της Ισπανίας, μετά την κάμψη της βιομηχανικής παραγωγής, τόλμησαν να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο Μουσείο Αρχιτεκτονικής. Έτσι, σε μια πόλη που μαράζωνε, καταφθάνουν σήμερα εκατομμύρια επισκέπτες, γιατί εκεί οι άνθρωποι τόλμησαν να καινοτομήσουν.
Κλασικό παράδειγμα είναι η Ιταλία, όπου μικρές πόλεις ζουν και βασιλεύουν, όχι επειδή διαθέτουν κάποια εξαιρετική ακρογιαλιά ή ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον, αλλά επειδή έχουν αξιοποιήσει την παράδοση τους, επειδή η ανθρώπινη δημιουργία του χθες έγινε πηγή προσόδων για το σήμερα. Πόλεις των δέκα χιλιάδων κατοίκων παραμένουν ζωντανές και ανθηρές, όπως το Γκούμπιο, όπου πάνω από 500 μαθητές φοιτούν στην παραδοσιακή Σχολή Μουσικών Οργάνων, όπως η μικρή Φαέντσα, όπου χιλιάδες νέοι από όλο τον κόσμο, στην πλειονότητα τους Γιαπωνέζοι, σπουδάζουν την παράδοση της κεραμικής. Βλέπουμε, δηλαδή, πως μπορούμε να πετύχουμε σχηματικά οικονομικά αποτελέσματα και να διασφαλίσουμε ευημερία και κοινωνική συνοχή, συνδυάζοντας την οικονομική ανάπτυξη με τον πολιτισμό, τη διατήρηση της παράδοσης με την αναβίωση της στο πλαίσιο των σύγχρονων αναγκών.
Πρέπει δε να τονίσουμε ότι η Ιταλία προσελκύει σήμερα εκατομμύρια επισκέπτες, όχι μόνο εξαιτίας του μεγάλου αναγεννησιακού καλλιτέχνη, αλλά κυρίως επειδή προσφέρει ένα ολοκληρωμένο πολιτιστικό προϊόν, διατηρώντας και αξιοποιώντας την αρχιτεκτονική της κληρονομιά, από το αγροτικό τοπίο μέχρι τις πλατείες με τα σιντριβάνια, τα δημόσια κτίρια και τους καθεδρικούς ναούς, όλα να δένουν σε ένα ενιαίο αισθητικό σύνολο.
Δυστυχώς εμείς χάσαμε αυτή την ευκαιρία, αφού ελάχιστες ελληνικές πόλεις διατήρησαν τα παλιά τους κτίρια, την αρχιτεκτονική παράδοση και την οικοτεχνία, με σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία και τον πολιτισμό. Ανάμεσα στα ελάχιστα παραδείγματα είναι ο Μόλυβος στη Λέσβο και το Μέτσοβο στην Ήπειρο.
Στον αντίποδα τους η Καλαμπάκα μια πόλη άσχημη, δίπλα στην επιβλητική ομορφιά των Μετεώρων.
Κυρίες και κύριοι, κλείνοντας, θα ήθελα να επαναλάβω πως είναι ανάγκη να επενδύσουμε στον πολιτισμό, να διαθέσουμε πόρους, να κινητοποιήσουμε τις τοπικές κοινωνίες και τους φορείς τους.
Είναι όμως εξίσου σημαντικό να διαχειρίζονται τα θέματα πολιτισμού άτομα με εξειδικευμένες γνώσεις. Γι΄ αυτό καλώ τους αρμόδιους φορείς να ενεργοποιήσουν το υπ΄αριθμ. 22931/11/2005 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών που τους δίνει την δυνατότητα να προσλάβουν απόφοιτους του Π.Σ. Ελληνικός Πολιτισμός του Ε.Α.Π.
Σας ευχαριστώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου