Ιστορικά Κτίρια Δήμου Αλεξανδρούπολης - Κτίριο Ταχυδρομείου Αλεξανδρούπολης κ.ά. στο πλαίσιο της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την ανάπτυξη της Θράκης με προσδιορισμένο χρόνο δραστηριότητας.

 

ΠΡΟΣ

Το Συμβούλιο  Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης και

Δημοτικό Συμβούλιο Δήμου Αλεξανδρούπολης

                                           Κοιν:. Πίνακας Αποδεκτών        

 Αλεξανδρούπολη  03/09/2020

Θέμα: Ιστορικά Κτίρια Δήμου Αλεξανδρούπολης - Κτίριο Ταχυδρομείου Αλεξανδρούπολης κ.ά.  στο πλαίσιο της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής   για την ανάπτυξη της Θράκης με προσδιορισμένο χρόνο δραστηριότητας. 

 

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Θεωρώ ευτυχές γεγονός ότι στην πόλη μας υπάρχουν ενεργοί πολίτες οι οποίοι αγωνιούν για το μέλλον της Πόλης, του Δήμου αλλά και  του Νομού. Είναι οι πολίτες αυτοί -Αστοί-  που δεν αρκούνται στην ευδαιμονική κατάσταση – οικογενειακή, πνευματική και οικονομική -  που φρόντισαν με μόχθο, σύνεση και ταπεινότητα  να αποκτήσουν  τα χρόνια της ενεργής παραγωγικής τους δράσης. 

Τα αναφέρω αυτά γιατί αποφάσισα στην παρούσα αίτηση – πρόταση προς τα αρμόδια όργανα του Δήμου να μην οικειοποιηθώ  μια πρόταση την οποία δεν έχω δουλέψει εξ ολοκλήρου, αλλά και για να ενθαρρύνω και άλλους συμπολίτες μας να πράξουν ανάλογα.

Πριν όμως, παραθέσω την πρόταση θεωρώ απαραίτητο να κάνω μια μικρή, αλλά ουσιαστική παρατήρηση. 

Αν ανατρέξετε στη μηχανή αναζήτησης google και γράψετε «Παραχωρούνται  στο Δήμο…» θα βρείτε εκατοντάδες εγγραφές, οι οποίες αναφέρουν παραχωρήσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας από την κεντρική διοίκηση προς τους δήμους.

Παραδείγματα:

Δήμος Ωρωπού: Το  Υπουργείο Δικαιοσύνης και συγκεκριμένα ο Υπουργός κ. Κώστας Τσιάρας έκανε δεκτό το αίτημα των πολιτών και του δήμου, ώστε οι ιστορικές φυλακές Ωρωπού να περιέλθουν στην περιουσία του δήμου και να μετατραπούν σε «Κέντρο Ιστορίας, Δημοκρατίας και Πολιτισμού». Να θυμίσω απλά για την ιστορία ότι στις φυλακές αυτές κρατήθηκαν σπουδαίες προσωπικότητες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μανώλης Γλέζος, ο Χαρίλαος Φλωράκης κ.λπ.  

Δήμος Κέρκυρας: Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και συγκεκριμένα ο Υπουργός κ. Μάκης Βορίδης έκανε δεκτό το αίτημα των πολιτών και του δήμου, ώστε να παραχωρηθεί το κτήριο και ο περιβάλλων χώρος πίσω από το Ινστιτούτο Ελαίας, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες του 14ου Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου. 

 

Δήμος Δέλτα: Η ΓΑΙΑΟΣΕ Α.Ε.  και συγκεκριμένα ο Διευθυντής Βορείου Ελλάδος της ΓΑΙΑΟΣΕ κ. Βασίλης Διαματάκης υπέγραψε την παραχώρηση στον Δήμο του ιστορικού κτιρίου του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού της Σίνδου, με σκοπό να δημιουργηθεί το Κέντρο Διάδοσης Τοπικής Ιστορίας και Λαογραφίας. Να θυμίσω ότι εκεί το 1912 αναγγέλθηκε στον τότε Αρχιστράτηγο του ελληνικού στρατού η άνευ όρων παράδοση της Θεσσαλονίκης.

Επομένως, τα ακίνητα που δεν είναι στη λίστα του Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ , παραχωρούνται με κάθε νομική μορφή προς τους Δήμους, όταν αυτοί έχουν  γρήγορα αντανακλαστικά, πολιτική βούληση και τεκμηριωμένες προτάσεις. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η πόλη μας δεν έχει σιδηροδρομική σύνδεση και το θέμα αυτό δεν μας απασχολεί. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι δεν πιέζουμε σαν Δήμος τον ΟΣΕ και ΓΑΙΑΟΣΕ Α.Ε να αναπλάσουν και αναπαλαιώσουν τα ιστορικά κτίρια, ώστε να είναι επισκέψιμα από τους μαθητές στο πλαίσιο της διδασκαλίας της τοπικής ιστορίας. Ο Δήμος εκτός από τους ίδιους τους πολίτες   έχει και όλα τα νομικά μέσα να επιβάλει τα αυτονόητα. Σας θυμίζω ότι το Ιστορικό Κτίριο στην οδό Καραολή και Δημητρίου είναι γεμάτο τοιχογραφίες οι οποίες σήμερα είναι επικαλυμμένες με ασβεστοκονίαμα. Όλα αυτά όμως, θέλουν ένα σαφή στρατηγικό σχεδιασμό. ‘Έχω  τονίσει ότι πρέπει άμεσα να συγκροτηθεί δημοτική επιτροπή η οποία θα συμπεριλάβει το σύνολο των ιστορικών κτιρίων της πόλης σε έναν ολοκληρωμένο   στρατηγικό σχεδιασμό.   Το ότι παραθέτω παρακάτω την πρόταση για την παραχώρηση του κτιριακού συγκροτήματος του Ταχυδρομείου στον Δήμο δεν σημαίνει ότι παραβλέπω την ιστορική σημασία άλλων κτιρίων όπως το Δικαστικό Μέγαρο, το Ιστορικό Κτίριο στην οδό Καραολή και Δημητρίου, τον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό,  το Σπίτι της Αντουανέτας  κ.ά.

Τέλος, σας παραθέτω αυτούσια την πρόταση του Κ. Γεώργιου Αλεπάκου και παρακαλώ όπως εγκριθεί από το σώμα του Κοινοτικού και Δημοτικού Συμβουλίου. 

 

 

   Δημήτριος Μερκούρης 

         Σύμβουλος  Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης 

 

Πίνακας Αποδεκτών:

1) Βουλευτές Έβρου, 2) Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης, 3) Δημοτικές Παρατάξεις Δήμου Αλεξανδρούπολης. 

 

dimos@alexpolis.gr,info@alexpolis.gr,dimarxos@alexpolis.gr, s.keletsis@parliament.gr,a.dimoschakis@parliament.gr, chrisdermen@hotmail.com, a.gkara@parliament.gr, antipevrou@pamth.gov.gr, tsonispharmacy@gmail.com, pavlosmichailidis@hotmail.com, dlazopoulos@yahoo.gr, sdeftereos@gmail.com, mitilinos@evrostrans.gr, poli.polites@gmail.com,

 

 

ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΝΑΔΡΟΥΠΟΛΗ

Εν όψει της σύστασης της διακομματικής επιτροπής για την Θράκη παραθέτω ένα σύντομο ιστορικό για το διατηρητέο κτήριο του ταχυδρομείου της πόλης μας με την παράκληση να θέσετε θέμα στο δημοτικό συμβούλιο ώστε να ληφθεί απόφαση προκειμένου να παραχωρηθεί στον ΔΗΜΟ το κτήριο αυτό για κάθε αξιοποίηση προς όφελος της πόλης και την ανάδειξη της ιστορίας του γιατί είναι το μοναδικό σχεδόν κτήριο με την μεγαλύτερη συμμετοχή στην απελευθέρωση της πόλης  και την ενσωμάτωση της στον εθνικό κορμό.

Η μεγάλη ανάπτυξη του Δεδεαγατς ως συγκοινωνιακού κόμβου μεταξύ ανατολής και Δύσης και επίνειου της Αδριανούπολης οδήγησε στην απόφαση τo 1883 η έδρα του σαντζακίου να μεταφερθεί από το Διδυμότειχο στη νέα πόλη, η οποία πλέον άρχισε να αναπτύσσεται γοργά. Ακολούθησε και η έδρα της Μητροπόλεως της Αίνου.

Η μεταφορά της έδρας του Σαντζακιου στην πόλη του Δεδέαγατς και οι πολλά υποσχόμενες προοπτικές στην ανάπτυξη της πόλης έκανε την Οθωμανική Διοίκηση να πειστεί ότι πρέπει να κατασκευαστεί στον παραλιακό δρόμο της πόλης ένα συγκρότημα διοικητικών κτηρίων στα οποία περιλαμβάνονταν διοικητήριο, ταχυδρομικός και τηλεγραφικός σταθμός, αστυνομία, στρατώνες, φυλακές και δικαστήριο. Επίσης διαμορφώθηκε ένας καταπληκτικός σε ομορφιά κήπος. Στο ίδιο χώρο κτίστηκε και μεγαλοπρεπές Τζαμί στην θέση του σημερινού Α παιδικού σταθμού. Στην μεταπτυχιακή διατριβή της η Τεμιρτσίδη Μαρία ανακάλυψε στο πρωθυπουργικό αρχείο Κωνσταντινούπολης έγγραφα του 1883 στα οποία αναφέρονται τα έξοδα για την ανέγερση Διοικητηρίου για τους δημόσιους υπαλλήλους που θα μεταφέρονταν από το Διδυμότειχο στο Δεδέαγατς λόγω σπουδαιότητας του τελευταίου. Επίσης σε έγγραφο του 1887 αναφέρεται ότι εγκρίθηκε η τοποθέτηση επιπλέον υπαλλήλων του τηλεγραφείου λόγω της σπουδαιότητας του Δεδέαγατς από εμπορικής και στρατιωτικής πλευράς. Η δημιουργία μάλιστα αυτού του διοικητικού κέντρου είχε σαν αποτέλεσμα να ονομαστεί η όμορη συνοικία της πόλης ως συνοικία του Διοικητηρίου.

Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες μας δίνει και το οθωμανικό Λεξικό της Ιστορίας και της Γεωγραφίας του Ali Cevad, που εκδόθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1895 «Memalik-i Osmaniye'nin Tarih ve Coğrafya Lügatı»: «Νεοσύστατη πόλη στα νότια της επαρχίας της Αδριανουπόλεως, στην ακτή του Αιγαίου πελάγους μεταξύ Αίνου και Μάκρης. Η πόλη αυτή πριν από 25 χρόνια ήταν μια κενή θέση μέχρι που οι σιδηρόδρομοι της Ρούμελης αποφάσισαν να ιδρύσουν εδώ ένα σταθμό για το Κουλελη-Μπουργκας και από τότε άρχισε η ανάπτυξη με αποτέλεσμα να βλέπει κανείς σήμερα 1.500 σπίτια και μαγαζιά. Σε περίπτωση που γίνει ο σχεδιαζόμενος λιμένας, είναι προφανές ότι θα αποκτήσει πολύ περισσότερη σημασία. Υπάρχουν δυο τζαμιά στην πολη, δυο χαμαμ, μία αρκετά όμορφη κρήνη, ένα διοικητήριο, στρατώνες και κτίριο της χωροφυλακής, Γεωργική Τράπεζα, μια μεγάλη αποθήκη με αλάτι, ένα μικρό λιμάνι με ένα μηχανισμό που κινείται με πετρέλαιο (Φάρος), ιεροδιδασκαλείο και διάφορα σχολεία…».

Κατά την επακολουθήσασα Βουλγαρική κατοχή 1912-1918 το κυρίως κτίριο του Διοικητηρίου(νυν Πρωτοδικείο), που επι Οθωμανικής κυριαρχίας αποτελούσε την έδρα του εκάστοτε Μουτεσαρίφη πρέπει να εγκαταλείφθηκε αλλά παρέμεινε σε χρήση το κτίριο που σήμερα στεγάζει το Ταχυδρομείο και εσφαλμένα μάλιστα αναγράφει ως διεύθυνση του την Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου ενώ το ορθό είναι Βασιλέως Αλεξάνδρου.

 Όπως έγραψε ο ανταποκριτής της Εφημερίδας «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», στο φύλλο της 29.5.1920 και περιγράφει με μεγάλη γλαφυρότητα την ημέρα της απελευθέρωσης(14 Μαΐου 1920) γράφει μεταξύ άλλων : «Την επομένην περί την 10ην π.μ. οι κώδωνες της Μητροπόλως εκάλουν τους Έλληνες υπηκόους ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος είς πάνδημον δοξολογίαν. Κατά ταύτην εν ή παρέστησαν πλήν των Ελλήνων και Γάλλων αξιωματικών ,πάσαι αι ξέναι κοινότητες μετά των σχολείων των, μηδέ της Βουλγαρικής εξαιρουμένης ,ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος ,διά λόγου μεστού υψηλών εννοιών και ρητορικής εξάρσεως, εξήρε την μεγάλην του γεγονότος σημασίαν. Μετά την δοξολογίαν εγένετο δεξίωσις των αξιωματικών υπό της Κοινότητος εν τω μεγάρω της Ιεράς Μητροπόλεως. …….Ο στρατηγός εξελθών εις τον εξώστην ωμίλησεν εις το κάτωθεν αναμένον πλήθος, μεθ΄ό όλη εκείνοι η μάζα χυθείσα εις την πόλιν, εφθασε, δια διαφόρων οδών, εις το Διοικητήριον ,όπου θ΄ανυψούτο η Ελληνική σημαία, υποστελλομένης της Γαλλικής. …..»

Από τις φωτογραφίες που διασώθηκαν δείχνουν την υποστολή της Γαλλικής και ανύψωση της Ελληνικής στο κτίριο του σημερινού Ταχυδρομείου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά τη Διασυμμαχική Κατοχή (THRACE INTERALLIE) το εν λόγω κτίριο αποτέλεσε το Διοικητήριο της πόλης .

 

Με την υπ’αριθμ. 3569/2-9-2013    Απόφαση του Υπουργού Μακεδονίας και Θράκης     (ΦΕΚ ΑΑΠ 332/20.9.2013) χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο το κέλυφος του κτηρίου των «Ελληνικών Ταχυδρομείων» που βρίσκεται επί των οδών Μεγ. Αλεξάνδρου 42 και Ν. Φωκά 1 στην Αλεξανδρούπολη φερομένου ως ιδιοκτησίας «ΕΛΤΑ Α.Ε.» και καθορισμός ειδικών όρων και περιορισμών δόμησης αυτού. Λόγοι για αυτόν το χαρακτηρισμό αποτέλεσαν οι εξής : α) Το κτήριο είναι αξιόλογο με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό και μορφολογικό χαρακτήρα, β) Πρόκειται για ένα ιστορικό κτήριο, των αρχών του 20ού αιώνα με νεοκλασικά στοιχεία στην οργάνωση των όψεων του και αρχές συμμετρίας,  γ) Καθιερώθηκε εδώ και πολλά χρόνια ως κτήριο δημόσιου χαρακτήρα στην πόλη της Αλεξανδρούπολης,  δ) Βρίσκεται σε ιδιαίτερα κεντρικό σημείο της πόλης και συμβάλλει στην ανάδειξη της εικόνας του αστικού τοπίου της.

Αυτό όμως δεν αρκεί. Θα πρέπει να το διεκδικήσει ο Δήμος από τα ΕΛΤΑ, (Ελληνικό Δημόσιο)τις ανάγκες των οποίων δεν μπορεί ούτως ή άλλως να εξυπηρετήσει και ακολούθως επειδή αποτελεί σημαντικό στοιχείο της ιστορίας της Πόλης μας να αξιοποιηθεί κατάλληλα πχ ως Μουσείο Ιστορικής Μνήμης της Ενσωμάτωσης της Θράκης -14ης Μαΐου κλπ.

ΠΗΓΕΣ

1. Η δημιουργία Οθωμανικού διοικητικού κέντρου στο Δεδέαγατς της μεγάλης ακμής (1882-1912) στο http://alepakos.blogspot.com

2. Μεταπτυχιακή διατριβή ΜΑΡΙΑΣ ΤΕΜΙΡΤΣΙΔΗ 2009

3. Η γραμμή του Οθωμανικού Ενωτικού σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης – Κωνσταντινούπολης (JSC) στο ΔΕΔΕΑΓΑΤΣ, άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φύλλο 234 Σεπτέμβριος 2010 της εφημερίδας ‘ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ’

4. Η κατάληψη του ΔΕΔΕ-ΑΓΑΤΣ ΌΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΕ Ο ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Φύλλο 58 Μάιος - Ιούνιος 2009 ΝΟΜΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ και στο Φύλλο 268 Μάιος 2011 της εφημερίδας ‘ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ’

 

Γεώργιος Π. Αλεπάκος